Wie zijn we nu echt?

In de eindeloze zoektocht naar onze identiteit, rijst vaak de vraag: ‘wie zijn we nu echt’? Zijn we de optelsom van onze ervaringen, het deel dat onderhevig is aan de beperkingen van tijd en ruimte of dragen we iets eeuwigs in ons? Laten we daar eens naar kijken. Het ‘persoonlijke’ verwijst naar de persoon zoals we onszelf dagelijks ervaren. Het is het deel van ons dat uniek is, het is gevormd door onze persoonlijke geschiedenis en levenservaringen. Het wordt gekleurd door tijd, verandering en de eindigheid van zijn bestaan. Aan de andere kant is er ook het ‘onpersoonlijke’. Dit verwijst naar een dieper, tijdloos aspect van ons wezen. Het herinnert ons aan onze verbondenheid met iets groters dan onszelf, iets dat niet gebonden is aan de beperkingen van tijd en ruimte. Het ‘onpersoonlijke’ is de onveranderlijke kern van ons wezen. Het is de plaats waar onze diepste waarden, essentiële waarheden en menselijke natuur huizen. Het ‘onpersoonlijke’ is als een spiegel die de eeuwige waarheid weerspiegelt, ongeacht de veranderlijke schaduw van het ‘persoonlijke’. In dit verband kan het ‘persoonlijke’ worden gezien als het deel van ons dat de ervaringen en invloeden van onze tijd en omgeving opneemt en deze vervolgens reflecteert in onze overtuigingen en gedrag. Het is de schaduw die verschijnt wanneer het licht van het ‘onpersoonlijke’ valt op het doek van de tijdgebonden realiteit. Het ‘persoonlijke, dat gebonden is aan tijd, is slechts een deel van het grotere geheel. Het eeuwige zelf, dat dieper en tijdloos is, vertegenwoordigt een ander aspect van ons wezen. Samen vormen ze een relatie die de kern van ons mens-zijn raakt. Het begrijpen van deze verhouding kan leiden tot een dieper begrip van onszelf en onze plaats in de wereld, en ons helpen om een meer vervuld en zinvol leven te leiden.