Pulsatie

Als je een ééncellig diertje onder een microscoop bekijkt, kun je zien dat het voortdurend pulseert door energie-golfjes. Normaal gesproken kan dit diertje ongehinderd uitzetten, zoals bij het uitreiken naar voedsel. Maar bij een aanval van buitenaf kan het zich weer samentrekken. De mens reageert net eender. Onze levensenergie pulseert ook in een beweging van uitzetten en samentrekken, in een ritme van naar buiten en weer naar binnen gaan. Dit ritme heeft ook een psychologische basis. Ons leven is een proces van openen en sluiten. We kunnen ons steeds verder openen naarmate we uitreiken. Maar we sluiten de boel als we ons onveilig of bedreigd voelen. Het is dus een primaire functie van ons organisme, waar we niet aan kunnen ontkomen. Daarmee heeft ons lichaam het vermogen om datgene wat te pijnlijk of te angstig is, niet te voelen. Het doet dat door een bepaald deel van het lichaam samen te trekken, waardoor het verkrampt. Hierdoor wordt het ritme onderbroken en de vrije energiestroom in dat gedeelte ‘bevroren’. Het eindresultaat van deze verkramping is dat we het pijnlijke en angstige gevoel niet meer waarnemen.