Maar al te vaak heb ik het gevoel dat zoals ik ben niet goed genoeg is. Mijn eigendunk is bijzonder laag Vandaar dat ik bijzonder gevoelig ben over wat andere mensen van mij vinden. Dus doe ik er alles aan om zo goed mogelijk uit de verf te komen en bij anderen in de smaak te vallen. Hierbij tracht ik heel erg mijn best te doen, mezelf te verbeteren en krampachtig te bewijzen, indruk te maken, me groot en flink te houden, bewondering te verdienen, succes te oogsten en anderen gunstig proberen te stemmen. Maar ik probeer ook alles in de hand te houden, me aan te passen, te zorgen dat men van mij gaat houden, alles slikken, geen 'nee 'kunnen of willen zeggen, volhouden, verbeten doorgaan en doorlopen totdat ik er bij neerval. Waarom ik dit doe? Ik doe dit niet alleen om mezelf het gevoel te geven dat ik toch nog iemand ben, maar vooral koester ik de hoop alsnog geliefd en gewaardeerd te worden. Want mijn gevoel van eigenwaarde is bijzonder klein. Daarom speculeer ik op felicitaties van mijn omgeving. Deze kunstmatige levenswijze kost veel energie. Hoe gemakkelijk zou het zijn als ik mezelf toe zou staan te zijn wie ik ben?
