Ik ben een fervent liefhebber van dansen. Hiermee bedoel ik
niet het dansen met een partner of het dansen waarbij moeilijke passen uit het
hoofd geleerd moeten worden. Nee, het gaat meer om dansen waarbij ik een eigen
invulling kan geven aan wat er op dat moment in mij leeft. Ik kan natuurlijk ook
praten over wat mij bezighoudt. Maar woorden schieten vaak tekort. Soms kan ik
alleen nog zeggen wat ik voel door te dansen. Dansen is voor mij een manier om
dichter bij mezelf te komen. Ik kan me zo laten gaan in de bewegingsstroom en zo
uitbundige levensvreugde voelen dat het dansen een groot feest wordt. Uiteraard
voel ik me niet altijd zo uitbundig, soms voel ik me ook leeg, boos, verdrietig
of rustig en ontspannen. Maar wat het ook is, door mijn hele lichaam te bewegen
, beweegt elk gevoel mee en kan ik daar uitdrukking aangeven. Dit lijkt een heel
egocentrisch gebeuren, toch gebeurt het vaak dat de wereld ineens veel breder
wordt dan mijn kleine ikje.
