Ik voel me goed in mijn vel als ik een doel heb in mijn
leven, want dan lijkt het leven zin te hebben. Heb ik geen doel dan voel ik me
nutteloos en overbodig. Dan lijkt niets nog enige zin te hebben. Op zo'n moment
komt de zinloosheid van het bestaan om de hoek kijken. Zolang ik nog een doel
heb voel ik die zinloosheid niet. Dus schep ik een doel om te proberen aan de
zinloosheid te ontsnappen.Ik streef naar meer geld, beter werk, meer vrije tijd,
een liefdevolle relatie, meer kennis, een betere functie, meer/minder
verantwoording, meer vastigheid, betere voorzieningen, meer succes, meer
erkenning, enzovoort. Maar dit is slechts uitstel van executie. Want wanneer ik
een doel nastreef lijkt het op dat moment heel interessant en spannend. Maar als
ik er in slaag mijn doel te verwezenlijken ga ik algauw voelen dat het mij niet
heeft opgeleverd wat ik er van verwacht had. Achteraf blijkt dat ik daar toch
niet voldoening in heb gevonden omdat er een bepaalde onrust blijft bestaan, een
gevoel van dat er toch nog iets ontbreekt. Als gevolg daarvan gaan ik opnieuw op
zoek naar een andere, betere werkelijkheid om mijn leven weer zin te geven. En
zo draai ik in een cirkeltje rond.
