Degenen die mijn logs lezen kunnen zich misschien nauwelijks
voorstellen dat ik soms ook heel erg kan lachen en blij kan zijn. Maar toch is
het echt zo. Wat er dan gebeurt kan ik je onmogelijk vertellen, maar de wereld
veranderd totaal. Misschien komt het wel omdat ik me op dat moment hier thuis
voel. Ik voel me dan zo gelukkig dat ik me niet voor kan stellen dat er ooit nog
meer mogelijk is. Dan maak ik me niet druk meer over de zin van het leven omdat
mijn leven op dat moment totale voldoening geeft. Dan doe ik niet meer moeilijk
over de hemel of de hel omdat het leven zelf een paradijs is. Zonder drugs
alcohol of andere aanverwante artikelen te gebruiken en zonder dat er enige
reden voor is komen er spontane uitbarstingen van vreugde in me op. Mijn lachen
is geen gewoon lachen, maar ik lach met iedere cel van mijn lichaam. Dan laat ik
me niets meer wijsmaken dat plezier iets is voor in de toekomst, voor in de
hemel of voor later. Als je blij bent wordt dat vaak belachelijk en gek
gevonden. Maar bij mij is dat niet het geval. Mijn vreugde werkt blijkbaar
aanstekelijk het geeft ook blijdschap aan de mensen in mijn omgeving. Door van
de kleine dingen te genieten wordt het leven voor mij een feest. Maar helaas
komt aan dit feest net zoals bij ieder feest een einde. Want zodra angst zijn
intrede doet verdwijnt die blijdschap op een of andere manier. Maar wat er ook
gebeurt in mijn leven mijn 'blijzijn' zal nooit verloren raken
