donderdag

Gewoon zijn

Degenen die mijn logs lezen kunnen zich misschien nauwelijks voorstellen dat ik soms ook heel erg kan lachen en blij kan zijn. Maar toch is het echt zo. Wat er dan gebeurt kan ik je onmogelijk vertellen, maar de wereld veranderd totaal. Misschien komt het wel omdat ik me op dat moment hier thuis voel. Ik voel me dan zo gelukkig dat ik me niet voor kan stellen dat er ooit nog meer mogelijk is. Dan maak ik me niet druk meer over de zin van het leven omdat mijn leven op dat moment totale voldoening geeft. Dan doe ik niet meer moeilijk over de hemel of de hel omdat het leven zelf een paradijs is. Zonder drugs alcohol of andere aanverwante artikelen te gebruiken en zonder dat er enige reden voor is komen er spontane uitbarstingen van vreugde in me op. Mijn lachen is geen gewoon lachen, maar ik lach met iedere cel van mijn lichaam. Dan laat ik me niets meer wijsmaken dat plezier iets is voor in de toekomst, voor in de hemel of voor later. Als je blij bent wordt dat vaak belachelijk en gek gevonden. Maar bij mij is dat niet het geval. Mijn vreugde werkt blijkbaar aanstekelijk het geeft ook blijdschap aan de mensen in mijn omgeving. Door van de kleine dingen te genieten wordt het leven voor mij een feest. Maar helaas komt aan dit feest net zoals bij ieder feest een einde. Want zodra angst zijn intrede doet verdwijnt die blijdschap op een of andere manier. Maar wat er ook gebeurt in mijn leven mijn 'blijzijn' zal nooit verloren raken