Het diepste verlangen van de mens, bewust of onbewust is om jezelf te zijn. En het eerste vereiste om jezelf te zijn is dat je jezelf kent. Maar jezelf leren kennen is juist je grootste angst. Want sla jezelf maar eens gade. Je doet nooit anders dan van jezelf weg te lopen. Je hebt zoveel afkeurende stemmen in je leven gekend. Ouders, echtgenoten, vrienden en vijanden, kerk en leraren op school hebben een hele lading negativiteit over je heen gestort, waardoor je bang bent geworden van jezelf. Je hebt het idee dat je niet de moeite waard bent, omdat je op geen enkele manier ooit enige waardering hebt gekregen. Die angst zorgt er voor dat je voortdurend voor jezelf op de vlucht bent. De een loopt achter geld aan , de volgende achter materie, de ander achter macht of respect, enzovoort. Maar dat is alleen maar uitstel. Want wanneer je succesvol bent in je vluchtgedrag, als je je doel bereikt hebt, kom je jezelf vanzelf weer tegen. Dan blijkt dat je hele poging om jezelf te ontlopen voor niets is geweest. Want je kunt jezelf niet ontlopen. Want als je je doel bereikt hebt, sta je weer oog in oog met jezelf. Misschien kun je anderen daarmee om de tuin leiden, maar jezelf met geen mogelijkheid. Waar je ook naar toe gaat, je neemt jezelf altijd mee op je reis. De enige manier om dichter bij jezelf te komen is afstand te doen van je verleden. Want als je afstand doet van het verleden, van je conditioneringen word je opnieuw geboren. En dat is zo heilzaam dat het nooit meer bij je op zal komen om daar vandaan te lopen.
