Vaak denkt men dat het geheugen van de mens iets van de geest is. Maar ons lichaam heeft ook een eigen geheugen. En het lichamelijke geheugen is altijd sterker dan die van de geest. Want iedere cel draagt een gecondenseerde evolutie in zich mee. In zekere zin vertegenwoordigd ons lichaam dus de hele evolutie. Er is een duidelijk verschil tussen ons lichaamsgeheugen en het geheugen van de geest. Het lichaamsgeheugen heeft te maken met overleven, want als we het negeren, afwijzen of er tegen gaan strijden, overleven we het niet. Zo komt honger bijvoorbeeld uit het lichaamsgeheugen. We kunnen die honger negeren, afwijzen of bestrijden, maar dat zal ontzettend moeilijk worden omdat te overwinnen. Maar stel dat we daar toch in slagen, dan zal het tevens onze grootste nederlaag betekenen. Want binnen negentig dagen zullen we dood zijn. In de inhoud van ons psychologische geheugen komt overleven niet echt voor.
Angst bijvoorbeeld, wat uit het psychologische geheugen komt heeft geen echte overlevingswaarde. Het is altijd angst over wat er eventueel in de toekomst zou kunnen gebeuren. Hoewel die angst wel echt lijkt, is ze niet op werkelijkheid gegrond Het is alleen maar een mechanische herhaling van ons denken. Maar stel dat je moet vluchten voor een tijger, dan is angst nodig om te overleven. In dit geval kun je er zeker van zijn dat het uit het lichamelijke geheugen komt. Hoe meer we ten tijde van angst onze geest de hoofdrol laten spelen, des te minder kan ons lichaam daar actief aan deelnemen. Dan moet het lichaam de geest wel volgen. En steeds wanneer dit het geval is sleept je lichaam zich alleen maar als een dood gewicht voort, waar geen leven meer inzit. Ga dus niet de strijd aan met je lichaam, want dat is zelfmoord. Luister naar je lichaam en niet naar je geest. Want de geest is altijd verdeeld. Steeds als er een deel van jou met een ander deel in conflict is, luister je naar je geest en niet naar je lichaam. Het lichaam is totaal, de geest is dat nooit.
