Iedereen is op zoek. We zoeken allemaal naar iets. Maar wáár zoeken we alzo naar? Twee dingen staan daarbij vast; 'we zoeken altijd naar iets wat er nu niet is' en 'we zoeken naar iets wat bekend is'. Want hoe zou je het onbekende kunnen vinden? Waar moet je zoeken en hoe weet je wanneer je het gevonden hebt. Je kunt iets alleen herkennen als je het al kent. Eigenlijk verlangen we dus naar aangename dingen die in ons geheugen zitten. Maar die herinneringen zijn geen ervaringen. Want een verlangen is een ervaring waar we afstand van hebben genomen. Die distantie zorgt er voor dat de ervaring niet wordt beleefd, maar als een verlangen wordt opgeslagen in het geheugen. Verlangen staat dus niet in relatie tot iets, maar is in feite een gedachte die zoekt. Het lijkt er op dat een verlangen zoekt naar een doel in de toekomst. Maar iemand die voortdurend verlangt, zoekt dus eigenlijk naar het verleden, want daar leeft het verlangen Verlangen en zoeken maken ons ongelukkig. Want zolang we het gezochte niet gevonden hebben kunnen we niet gelukkig zijn.
