Woede is een reactie om onszelf te verdedigen. We nemen een gevechtspositie aan, klaar om iemand met onze vuisten in elkaar te timmeren. Niets is zo zuiver en efficient als oprechte kwaadheid. Het komt alle betrokkenen ten goede wanneer echte woede direct geuit wordt. Het opkroppen van woede is echter heel gebruikelijk in onze samenleving. Maar de gevolgen liegen er dan ook niet om. Alle mishandelingen, geweldsdelicten, agressie en oorlogen komen voort uit verdrongen woede. Woede is een emotie die in onze cultuur het minst geaccepteerd en daarom het meest verdrongen wordt. De lichaamstaal van verdrongen woede is in onze samenleving overal waar te nemen. Op elkaar geklemde kaken, gebalde vuisten, een luide stem en een stekende blik zijn alom zichtbaar. Sommige mensen glimlachen als ze kwaad zijn, door te glimlachen tonen ze hun woede. Echte woede is mooier dan een valse glimlach. Ware woede is eerlijk en mooi. En een valse glimlach is onecht en lelijk.
