De mens leeft in illusies. Maar illusies maken betekent lijden, omdat illusies maken een vorm van zelfbedrog is. Je blijft hopen, maar het blijkt steeds weer een zeepbel te zijn. Zodra je bent waar je naar uitgekeken hebt , is het verdwenen. En als blijkt dat het een utopie is, begin je te wanhopen. Door die wanhoop begin je van lieverlee weer opnieuw te hopen Door steeds weer opnieuw te hopen tracht je in leven te blijven. Dan kun je je weer illusies maken Want uit je wanhoop ontstaat weer een illusie , die illusie zorgt dan weer voor een nog grotere wanhoop en uit die nog grotere wanhoop ontstaan opnieuw illusies. Zo ben je steeds onderweg van wanhoop naar illusie en van illusie naar wanhoop. Je bent altijd onderweg naar morgen, maar je komt nooit aan. Integendeel het brengt je steeds verder van huis. Het geeft je nooit de kans om thuis te komen in het hier-en nu.
