Gelukkig geloof ik niet in het bestaan van een god. Zou ik dat wel doen, dan krijg ik het nu al benauwd. Want god is overal en altijd aanwezig. Hij is alomtegenwoordig, zelfs als je in bad zit is hij er. Waar je ook naar toe gaat je kunt nooit aan hem ontsnappen. Soms heb ik bijvoorbeeld de behoefte om even alleen te zijn met mijn gedachten. En waar kun je tegenwoordig nog anders alleen zijn dan op het toilet? Maar geloof je in god dan ben je daar zelfs ook niet meer alleen. Voor god kun je je nergens verbergen. Ook al ga je naar het einde van de wereld , god blijft je als een schaduw volgen. Ik zou het daar spaans benauwd van krijgen. Het is hetzelfde gevoel als wanneer je de liefde bedrijft en je weet dat er iemand door het sleutelgat meekijkt. God als onzichtbare voyeur , een transparante gluurder en hij gluurt door elk sleutelgat. Je kunt niets meer doen zonder dat hij het weet. Je kunt nooit meer eens een heerlijke zonde begaan, of hij weet het. Dat lijk me een bijzonder onaangenaam idee.
